Op vakantie in eigen land

Blog 14 – Op vakantie in eigen land

Eindelijk konden we echt op vakantie. Zonder vakantie dagen en hoogzwanger waren we nog niet in de gelegenheid geweest om op vakantie te gaan, daar waren we dan ook erg aan toe. Dat klinkt misschien een beetje gek omdat ik niet werk. Maar 2 kinderen opvoeden is ook hard werken ;-)

Hier staat het land even stil tijdens de laatste twee weken van December. Het is zomervakantie en de meeste kantoren sluiten tijdens deze periode. Naar wat we hebben horen zeggen is Johannesburg dan uitgestorven en gaat iedereen naar de kust. Dit is de vergelijkbare periode met de bouwvak in Nederland, maar hier ligt dan ook alles echt stil. Omdat ook het kantoor van Sander nu gesloten is gaan we toch met de massa mee en ook op vakantie. Na een enorme zoektocht een B&B gevonden in Umhlanga. Dit ligt aan de kust net boven Durban. Lekker een paar dagen richting het strand.

Tijdens het pakken van de spullen bedenk ik wat handig is om mee te nemen. We hebben een studio met een keuken. En dan realiseer je dat je op vakantie gaat in ‘eigen land’, dus je kan gewoon in dezelfde supermarkt je boodschappen doen. Het is een dubbel gevoel. Het voelt dichtbij en vertrouwd, maar je gaat ook weer naar een nieuwe plek, aan de andere kant van de wereld, je kan er alleen in de auto naar toe rijden.

Je krijgt een beter beeld van de diversiteit van Zuid-Afrika als je in de auto het land door rijdt. Op weg naar de kust rijdt je de hoogvelden uit en veranderd het landschap. Naarmate je dichterbij de kust komt zie je aan de omgeving dat je het zeeklimaat nadert. De lucht is anders, de huizen zijn anders en de begroeiing is anders. Je ziet prachtige plaatjes en eindeloze landschappen. Eigenlijk is dit niet te omschrijven en raden wij iedereen aan die hier is om dit zelf te ervaren. Maar onderweg kom je veel meer tegen dan de indrukwekkende landschappen. Het is hier namelijk helemaal niet gek als er mensen langs de snelweg lopen, of als ze zelfs de snelweg oversteken. In Nederland krijg je psychische hulp als je langs de snelweg loopt. Maar als je hier niet langs de snelweg loopt kan je niet overal in een busje stappen om mee te liften. Je kan namelijk overal in- en ook uitstappen. Dan kom je nog politiecontroles tegen. Ik ben al vaker langs deze controles gereden en vroeg me altijd af hoe ze nu die mensen van de snelweg halen. Ze staan namelijk niet bij een tankstation of iets dergelijks. Ze staan echt gewoon langs de snelweg. We zijn achter het antwoord. De politieman gaat gewoon midden op de snelweg staan en gebaart dat je naar de kant moet. Ik herhaal dit nog even: de beste man gaat midden op de snelweg staan. Het is niet zo dat je hier maar 50 mag rijden op de snelweg, je rijdt gewoon 120 km per uur. Echt een levensgevaarlijke aangelegenheid. Het enige verschil is dat het wel een stuk rustiger is op de weg, waardoor het ook mogelijk is om de snelweg over te steken (wel rennen). Dan hebben we nog de mensen die achter in een bakkie (auto met open laadbak) zitten, de volgepropte busjes, de aanhangers met koeien of geiten en de over geladen auto’s en vrachtwagen. Tot slot heb je ook nog wat je Niet tegenkomt onderweg, namelijk een tankstation voor maar liefst 141 km. Dus het is handig als je op tijd bedenkt dat je moet tanken. Overigens zijn ze hier wel heel goed in tanken. Dat wordt hier voor je gedaan en als de ‘automatic full’ afslaat dan krijgen ze er gerust nog minstens 5 liter bij. Vervolgens blijft je teller de eerste 120 km op ‘full’ staan. J

Zoals al eerder genoemd is iedereen hier vrij in December. Op feestdagen zijn zelfs de restaurants gesloten. Waar wij nog dachten dat we lekker uit eten konden op eerste kerstdag, kwamen we uiteindelijk met een magnetron maaltijd thuis. Het was zelfs zo dat de McDonalds gesloten was. Dat is toch wel het laatste ‘restaurant’ waarvan je verwacht dat deze gesloten is. Maar feestdagen hechten ze hier erg veel waarde aan, vooral dat dit de beste reden is om niet te werken. Als hier een feestdag op zondag valt dan heb je de maandag daarna vrij, zodat je er toch nog een vrije dag aan overhoudt.

Gelukkig was op kerstavond wel alles gewoon open en hadden we al genoten van een heerlijk kerstdiner.

Verder hebben we genoten van onze eerste vakantie in eigen land en kunnen we weer bevestigen dat het een prachtig land is!

Nieuwe Zuid-Afrikaanse weetjes

Blog 13 – Nieuwe Zuid-Afrikaanse weetjes

Kip is geen vlees.

Dit is geen grap, maar dit vinden ze echt in Zuid-Afrika. Kip is gevogelte. Lam, varken en koe is vlees.

Het begroeten gaat hier heel anders dan in Nederland. Maar eigenlijk gaat dat overal anders, want die gekke Nederlanders geven altijd 3 (ja, maar liefst 3) kussen. De normale begroeting gaat hier met 1 kus en een knuffel. Knuffelen bij 35 graden is nou niet het meest aangename wat er is, maar oke. Dan hebben ze ook nog een bepaalde handschudding, die mij doet denken aan wat je deed toen je een tiener was en toen heel tof vond. Ik zal mijn best doen om deze te omschrijven:

Je steekt je rechterhand uit en legt je linkerhand op je rechterarm, dit tweede gedeelte is een teken van respect.

Je geeft eerst een ‘normale’ hand;

Dan geef je hand waarbij je de duimen kruist;

Vervolgens geef je weer een ‘normale’ hand,

dan haak je 4 vingers aan de 4 vingers van de ander en vervolgens duw je met de duimen tegen elkaar… Wellicht is het makkelijker om de volgende video te kijken:

https://www.youtube.com/watch?v=MD_tkzUjtIU

Ik heb het nog helemaal niet over het verkeer gehad. Een stoplicht is een robot. De eerste keer dat iemand je de weg uit legt en het heeft over een robot denk je dat hij gek is geworden en luister je al niet meer naar de rest. Gelukkig kom je er snel achter dat een robot dus een stoplicht is. Daarnaast rijden ze hier links. Je raakt daar snel aan gewend, omdat je ook rechts in de auto zit en je met links schakelt. Een rotonde is wel tricky in het begin, want die ben je nog geneigd om rechtsom te gaan. Maar nu we hier een half jaar zitten kan ik me al bijna niet meer voorstellen hoe het is om rechts te rijden. Verder staan de stoplichten aan de overkant van de weg, ik ben er nog niet achter waarom dat nou precies is. En wordt er hier heel veel gebruik gemaakt van STOP borden. Ook als de stoplichten het niet doen, wat zeer regelmatig voorkomt, zeker in tijden van load shedding, wordt er voor een kruispunt STOP borden gebruikt. Dat wil zeggen, je stopt en degene die het eerst komt, mag het eerste weer rijden. Het zorgt er vaak voor dat er kleine files rondom de grote kruispunten komen, maar het werkt verrassend goed. Maar iets wat me nog het meest heeft verbaasd, en toch ben ik ook daar inmiddels alweer aan gewend, is hoe de stoplichten werken. Alle stoplichten voor de auto’s die tegenover elkaar staan worden tegelijk groen. Dus ook als je van die kant naar links of naar rechts moet. Hoe kan je nu naar rechts (voor de zekerheid nogmaals: je rijdt hier links J) als het doorgaand verkeer tegenover je ook groen heeft?? Wat is dan het idee van het stoplicht? Dan moet je dus wachten op het doorgaand verkeer (midden op het kruispunt) en zelf kijken wanneer je kan gaan. Ik heb me hier echt wekenlang over verbaasd.  Op grote kruispunten vond ik het echt heel chaotisch en is er in het begin zeker een aantal keer naar mij getoeterd.

Promotiewerk kennen ze hier ook. Dat kent alleen hele andere vormen. Nu heb ik me in Nederland natuurlijk jarenlang met promotiewerk beziggehouden en daardoor blijft het iets waar je in het bijzonder op let. Hier staan er promoters bij de stoplichten. Ze hebben een overall aan met een schort erover die voor hun buik en hun rug hangt, waar reclame op staat. Daarnaast hebben ze een helm op met daarop nog een klein bordje. Ze staan de hele dag in de brandende zon en proberen flyers te geven aan automobilisten. De automobilisten hebben hun ramen allemaal potdicht, omdat het veiliger is en omdat de airco aan staat. Ik vraag me af of er iemand ooit wel eens een flyer aanneemt. Lijkt me toch echt een stuk minder leuk werk dan promotiewerk in Nederland. Maar deze mensen zijn hier bevoorrecht, want ze hebben een baan. Deze mensen hebben zelfs een baan die nog enige betekenis heeft. Er zijn hier namelijk nog wel wat banen te benoemen die je eigenlijk bijna geen werk kan noemen. Zo staan er bij wegwerkzaamheden altijd mensen met een rode vlag te zwaaien. De hele dag… niks anders dan met een rood vlaggetje wapperen, in de brandende zon, met een geel hesje aan. Je kan ook de hele dag (én nacht) in een wachthuisje zitten langs de weg in een woonwijk als een soort beveiliger. Wat deze mensen doen is me echt een raadsel. Ze hoeven niet eens een slagboom open en dicht te doen. Maar ook voor deze mensen geldt, ze hebben werk, en dat is hier al heel wat. Werkverschaffing zijn ze hier goed in, maar arbeid is ook goedkoop. Ze willen niet op de meest efficiënte manier aan het werk zijn, maar ze willen zoveel mogelijk mensen aan het werk hebben. Ze zetten liever 10 man neer die € 1,- per uur krijgen dan 1 persoon die € 10,- per uur krijgt, maar ze doen wel hetzelfde werk. Hoe meer mensen aan het werk kunnen, hoe beter.

Expat life 2.0

Blog 12 – Expat life 2.0

Ons expat leven 2.0 is begonnen. We zijn verhuisd, we hebben de hele week een maid, we hebben een (grote!) auto gekocht en we hebben ons ingeschreven bij de Country Club…

We zijn verhuisd naar een huis twee straten verder. Dus we wonen nog steeds in dezelfde (boomed) wijk. Maar dit huis is kleiner, fijner en lichter én het heeft een zwembad. Hoe tof dat je kan zeggen dat je een zwembad hebt! Vooral nu het echt zomer is hier. De temperatuur loopt deze week naar 36 graden. Ook al is het geen zwembad waar je baantjes in kan trekken, maar meer een ‘plunge pool’, we kunnen er lekker in afkoelen en spelen met water verveelt nooit. Verder gewoon een comfortabel en overzichtelijk huis. Zonder hekken voor de deuren en ramen en geen meters hoge muren om je huis. Het zal daardoor iets minder goed beveiligd zijn, maar je hebt nu ook niet meer het gevoel dat je in een bunker leeft. Het lijkt wel vakantie J

Een leuke bijkomstigheid is de Maid/Nanny die hier de hele week (maandag t/m vrijdag) in huis woont. In huis betekent in een klein bijgebouwtje aan het huis. Dus zij heeft een eigen ingang en kan via de garage naar buiten, dus ze hoeft niet door het huis, wat nog enige privacy garandeert. Het was de vereiste van de huiseigenaar dat zij hier zou kunnen blijven wonen. Dat vonden wij geen straf, dus nu heb ik hulp van maandag t/m vrijdag met het huishouden en de kinderen. Om haar alvast een beetje te leren kennen heeft ze de afgelopen maanden 1 dag in de week schoongemaakt in ons vorige huis. Zo konden we vast aan elkaar wennen. Ik merk nu hoe prettig en goed dat is geweest, want we zijn al aardig vertrouwd en daardoor ben je snel gewend aan dat ze hier elke dag de hele dag is. Je kan je niet voorstellen hoe snel dat normaal is. Ze zorgt er sowieso voor dat het huis schoon is. Daarnaast springt ze bij met hulp voor Jelle en Lisa. Wat een luxe om nu deze hulp te hebben. Het zal de komende tijd nog wel even wennen zijn. Ik moet nog ontdekken wat ik prettig vindt en waar de grenzen liggen. Ergens vindt ik namelijk ook dat ik het allemaal zelf moet kunnen, dus hulp vragen en hebben is nog wel een ding. Maar het beste wat je kan doen is het omarmen en ervan genieten, nu het kan!

Met de verhuizing hebben we ook gelijk een auto gekocht. Het kopen van een auto viel ons erg tegen, je krijgt hier veel minder auto voor je geld en auto’s zijn hier erg duur.

Wel gekeken in het begin en overwegingen gemaakt en ook nog gekeken voor lease of langdurige huur mogelijkheden, maar dat viel uiteindelijk toch tegen. Toch maar even on-hold gezet. Let wel, terwijl wij ondertussen in een huurauto reden. En toen kwam deze mogelijkheid voorbij. Een auto die binnen onze eisen en budget paste. Doordat de auto van een bekende was gaan we ervan uit dat we niet worden opgelicht. In Nederland is dat al lastig en hier heb je helemaal geen idee. Dus wij rijden nu ook in SUV. Fijn met twee kinderen en fijn voor de uitstapjes.

Als klap op de vuurpijl hebben we ons ook ingeschreven bij de Country Club. Deze zat al in onze wijk, maar nu zijn we er nog dichterbij gaan wonen. Na een tweede bezoek aan de Country Club voor een braai, op uitnodiging van - nu - onze huisbaas, zijn we verleidt om toch ook maar lid te worden. Het heeft een 25 meter bad, een kinderbad, een grote speeltuin, een gym, twee restaurants en vast nog meer. We kunnen er naartoe lopen (al heb ik dit nog niet geprobeerd, dus de kans is groot dat dit tegenvalt) en wellicht ooit ook nog golfen. Vooral het lopen naar een grote speeltuin en een groot zwembad vindt ik een welkome afwisseling in mijn week en zorgt ervoor dat je ook iets kan doen zonder de auto! Het is nog even afwachten, want we zijn nog niet ‘toegelaten’. We zijn op gesprek geweest en komen nu twee weken op het bord te hangen, zodat leden bezwaar kunnen maken ;-0. Maar de verwachtingen zijn goed, dus over 2 weken onze pas ophalen.

Het tweede deel van ons Zuid-Afrika avontuur is begonnen!

Dit is ook Zuid-Afrika

Blog 11 – Dit is ook Zuid-Afrika

Afgelopen weekend is een collega van Sander neergeschoten. Ja, je leest het goed neergeschoten. Dood. Dit alleen al is bijna niet te bevatten. En dan is ze ook nog ‘per ongeluk’ doodgeschoten door de politie. De auto waar ze in zat werd door de politie aangezien voor een auto die gejat was. Kennelijk was dat genoeg reden om te gaan schieten. Dit is ook Zuid-Afrika.

http://www.netwerk24.com/nuus/2015-10-19-polisie-skiet-onskuldige-vrou-per-ongeluk-dood

Je weet dat je voorzichtig moet zijn en logisch moet nadenken. Je moet ervoor zorgen dat je het niet makkelijk maakt voor criminelen. Dus je rijdt niet met je ramen open, doet je deuren goed op slot en loopt niet ’s avonds alleen over straat. Je past je aan. Het klinkt misschien onveilig, maar ik heb me hier nog geen moment onveilig gevoeld. En je kan ook niet gaan leven in angst, want dan kan je hier niet wonen. Maar er gebeuren hier wel dingen. Ik hoor vaker dan ik zou willen dat mensen worden overvallen of beroofd. Meestal gebeurt dit met geweren en dat is best angstaanjagend. Dit is ook Zuid-Afrika. Niet te veel over nadenken en weer over tot de orde van de dag.

Zuid-Afrika heeft een geschiedenis die veel armoede kent. En nog steeds is hier veel armoede en zijn er veel mensen die heel weinig hebben. Toen de apartheid is afgeschaft konden de ‘zwarte’ langzaam gaan bouwen aan een bestaan. Ze konden gaan studeren en gaan werken. Status en titels vinden ze daarom ook heel erg belangrijk. Daarmee kunnen ze laten zien dat ze het goed hebben en dat ze daarvoor ook hard hebben gewerkt. Ze laten dit ook graag zien met hun uiterlijk en daar spelen de schoenen, voornamelijk voor de heren, een belangrijke rol. Mensen die vroeger weinig hadden en hebben geknokt om het nu goed te hebben dragen de mooiste en duurste schoenen. Het liefst opvallende zwart gelakte schoenen, zodat iedereen ze ziet. Waarom nou schoenen? Deze mensen waren vroeger zo arm dat ze helemaal geen schoenen hadden en op hun blote voeten liepen. Daarnaast kan je als je geld hebt eerder schoenen kopen dan een auto. Want ook auto’s zijn een symbool van geld. En als je geld hebt dan heb je daar hard voor gewerkt en dan mag je daar trots op zijn en dan willen ze dat ook aan iedereen laten zien. Dus de Porsches, Jaguars en Landrovers (om maar een aantal merken te noemen) zie je hier in grote getale rondrijden. Dit is ook Zuid-Afrika.

Newborn Jelle

Blog 10 – Newborn Jelle

De bevalling zit er op. En ik ben inmiddels trotse moeder van Jelle! Alles is goed verlopen. Ik treed verder niet in details ;-). De gynaecoloog heeft hier maandag tot en met vrijdag altijd ‘dienst’ (en maar 1 op 5 weekenden), dus omdat ik dinsdagavond ben bevallen was ze er gewoon bij, wat heel prettig was omdat er al genoeg onbekend is. Na de bevalling moest ik 2 nachten in het ziekenhuis blijven, dat is standaard. Hoewel ik dat van te voren overdreven vond, was het uiteindelijk toch wel even lekker, omdat ik nu wat tijd had speciaal voor Jelle. Zeker omdat ik thuis nog een dochter heb die aandacht verdient. En die het al moeilijk genoeg gaat krijgen, omdat ze straks niet meer al mijn aandacht krijgt, maar deze moet delen met haar broertje.

Na 2 dagen mocht ik naar huis en veel meer dan een discharge formulier heb ik eigenlijk niet mee gekregen. Ook de dagen in het ziekenhuis hebben ze weinig uitgelegd over hoe je dingen moet doen en waar je op moet letten. Nu kan het zijn dat dit komt omdat ik het niet gevraagd heb en dit mijn tweede kind is, maar ik vond het wel opvallend. Je bent dan wel iets langer in het ziekenhuis, maar je wordt zonder hulp naar huis gestuurd.

En dan zie je ineens hoe waardevol de kraamhulp in Nederland is. Want in Nederland hoef je niks te weten als je thuis komt met een pasgeboren baby, want daar helpt de kraamhulp je bij. Die let op de baby en op jou en die legt je alles uit. Die is er een week lang, elke dag, dus daar kan je gedurende een week nog alle vragen aan stellen. Denk aan: ‘ wanneer valt de navelstreng eraf?’ ‘hoe vaak moet een baby poepen?’ ‘hoe weet ik of hij genoeg heeft gedronken?’ Een kraamhulp is wel echt heel erg fijn! Gelukkig had ik wel mijn moeder in huis die met alles kon helpen, dus helemaal alleen was ik zeker niet. Daarnaast heb je een stuk minder vragen bij een tweede. Na wat navraag begrijp ik dat familie hier veel meer een rol speelt. Je moeder, oma, tante, zus, alle vrouwen in je omgeving helpen je met je baby en zijn veel nauwer betrokken.

Ik ben gezegend met de geboorte van een gezonde Hollandse jongen van 4,11 kilo.

Hier vinden ze dat echt een hele grote baby. Eigenlijk vinden ze een baby van 3,5 kilo al flink. Dus het meest gehoorde als men Jelle ziet: ‘wat is hij groot’. Hier hebben ze sowieso al meer respect voor moeders die een natuurlijke bevalling hebben gehad, omdat je ook had kunnen kiezen voor een keizersnede. Maar dan ook nog een baby krijgen die 4,11 kilo is vinden ze helemaal knap. Een van de redenen dat er in Nederland grotere baby’s worden geboren is waarschijnlijk omdat ze langer blijven zitten, hier beval je sowieso voor de 40 weken, zo niet vanzelf, dan met een beetje hulp. Daarnaast kreeg ik uitleg van de kinderarts: de grootte van de baby heeft ook te maken met de lichaamsbouw, en bij zwarte vrouwen is die anders dan bij blanke vrouwen. Het heeft te maken met de stand van de bekken. Een zwarte vrouw kan helemaal geen kind baren van 4 kilo, simpelweg omdat dat niet past. Dat verklaart alleen niet dat de blanke vrouwen hier ook kleinere baby’s krijgen…

Na de kraamweek begint ook langzaam weer het ‘normale’ leven. Dus kunnen we weer de hort op. Naar de leuke food markten, naar de speeltuin en uit lunchen!

Maar we moeten ook weer boodschappen doen. Van alle dingen die hier anders zijn, zijn er ook dingen hetzelfde. Want hoe kan het toch dat je altijd in de verkeerde rij bij de kassa staat? Dat lijkt wel een ongeschreven regel, waar je ook ter wereld boodschappen doet. Ik ben dan ook groot voorstander van het systeem bij de Woolworths. De Woolworths is een winkel die doet denken aan Hema/V&D/Marks&Spencer en is van origine Amerikaans. Daar is 1 looproute naar de kassa’s en sta je in één lange rij. Als je vooraan staat wordt het kassanummer afgeroepen waar je het eerste terecht kan. Op deze manier sta je NOOIT in de verkeerde rij.

Tot nu toe heb ik nog weinig gemist uit of van Nederland. Maar nu mis ik wel dat je niet even ergens naartoe kan lopen. Met twee kinderen is het meer een onderneming om ergens naartoe te gaan, want je moet hier altijd in de auto. Alles inladen, kinderen mee, ergens naartoe rijden, alles weer uitladen. En dan ook weer terug. Nu is dat niet onoverkomelijk en hoort dat er gewoon bij, maar het is een stuk minder flexibel. In Nederland loop je met de kinderwagen de deur uit en kan je even naar de supermarkt om de hoek, een ijsje halen of naar de speeltuin in de buurt.

Personal Touch

Blog 9 – Personal touch

Ik lees veel blogs van moeders en zie regelmatig artikels en dergelijke voorbij komen over de peuterpuberteit en de ‘2 is nee fase’. Over de ochtendspitsen die een hel zijn en over de opstandigheid van je peuter. Ook ik heb een peuter van 2 die de grenzen op zoekt. Maar het is allemaal zo veel makkelijker om mee om te gaan als je niet werkt.

Ik heb geen ‘ochtendspits’, want wij hoeven nergens heen. Ik heb geen ‘avondspits’, want ik hoef geen kind op te halen bij de opvang en dan nog eten te koken en dan ook nog ‘speeltijd’ te hebben. Ik heb de tijd en daarnaast ook veel geduld en neem geen stress van mijn werk mee naar huis. Dat maakt het opvoeden van een 2-jarige, denk ik, een stuk makkelijker. Ik geniet enorm van alle tijd die ik voor haar en met haar heb. Full-time moeder zijn bevalt mij erg goed.

Hier ziet het leven van een 2-jarige er heel anders uit. Want met 2 jaar gaan de meeste naar pre-school. Dat is vergelijkbaar met de peuter en kleuterschool en tot een jaar of 6. Maar dat is niet een dagje naar de peuterschool, maar dat is gelijk 5 volle dagen naar ‘school’. Daarna gaan ze naar Primary school (voor ons bekend als groep 3). Veel moeders zijn thuis tot de kinderen ongeveer tussen de 2 en 3 jaar zijn. Dan gaan ze naar ‘school’ en kan de moeder weer werken. Let wel dit gaat natuurlijk over de ‘rijke’ kinderen die in Sandton wonen. Wellicht wordt het opvoeden van een 2 jarige daardoor hier ook heel anders ervaren, maar dat is moeilijk te onderzoeken. Ik heb contact met de moeders die hun kind juist nog niet naar school hebben (je bent het niet verplicht).

Bevallen in Zuid-Afrika. Ook dat gaat er anders aan toe dan in Nederland. En ik ben gefascineerd door de invloed van wat je wordt verteld. In Nederland is dat hoofdzakelijk de verloskundige en hier is dat hoofdzakelijk de gynaecoloog. Daarnaast heb je zowel in Nederland als in Zuid-Afrika je omgeving met vrienden en familie, internet, tijdschriften enzovoort. Deze factoren dragen allemaal bij aan hoe je omgaat met de zwangerschap en met de bevalling. Ik kan het nu vergelijken, omdat ik ook al een zwangerschap en bevalling in Nederland heb meegemaakt. Natuurlijk geef ik ook overal mijn eigen interpretatie aan.

Hier kan je aangeven of je een keizersnede wilt of dat je natuurlijk wilt bevallen. In Nederland zou je dat een hele gekke vraag vinden, want waarom zou je bewust kiezen voor een operatie? Maar waarom vinden wij dat een gekke vraag, omdat ons dat wordt verteld. Als je het bekijkt vanuit een dokters oogpunt dan is een keizersnede helemaal niet zo gek. Je kan het plannen en veel beter voorspellen en hebt alles bij de hand tijdens de operatie. Daarnaast is het eigenlijk het enige verschil dat bij een keizersnede de baby er van boven uit komt en bij een natuurlijke bevalling de baby er van onder uit komt, aldus de gynaecoloog.  Met de vraag hoe de gynaecoloog tegen een keizersnede staat ten opzichte van het herstel, krijgen we als antwoord dat het eigenlijk hetzelfde is. Voor beide moet je 6 weken herstellen. In Nederland krijg je gegarandeerd een ander antwoord. Ik zou toch wel echt zeggen dat het iets complexer en genuanceerder is dan dat. Maar je begrijpt dat moeders hier andere overwegingen hebben als dat je wordt verteld. Dat is hier de waarheid.

Daarnaast kan ik nog een hele lijst aan verschillen opnoemen en is dat zeker interessant. Want wie heeft er nu gelijk? De dokter toch? Of dat nou in Nederland is of in Zuid-Afrika… Langer dan 40 weken zwanger ben je hier niet, dat brengt alleen maar risico’s met zich mee, aldus de gynaecoloog. Sinds week 36 krijgen we bij elke controle een hartfilmpje en er wordt sowieso bij elke controle een echo gemaakt. De controle is hier de laatste weken veel groter dan in Nederland. Het lijkt erop of ze minder risico’s willen nemen en liever het zekere voor het onzekere nemen. Waarom heel standvastig de natuur zijn gang laten gaan als we met de moderne technieken beter voorbereid kunnen zijn?

Nu 39 weken zwanger is het wachten op de bevalling en ervaren hoe het er nu daadwerkelijk aan toe gaat.